Aby woda mogła być nazywana leczniczą, musi spełniać szereg
warunków określonych w przepisach prawa. Jest to woda podziemna nie zanieczyszczona
chemicznie i mikrobiologicznie, charakteryzująca się zawartością rozpuszczonych składników
mineralnych stałych w ilości minimalnej 1000 mg/dm3 lub posiadająca któryś z
następujących składników:
- jonu żelazawego – minimum 10 mg/dm3,
- jonu fluorkowego – minimum 2 mg/dm3,
- jonu jodkowego – minimum 1 mg/dm3,
- siarki dwuwartościowej – minimum 1 mg/dm3,
- kwasu metakrzemowego – minimum 70 mg/dm3,
- radonu – minimum 74 Bq/dm3,
- dwutlenku węgla niezwiązanego – minimum 250 mg/dm3.
Największa liczba złóż wód leczniczych występuje w
uzdrowiskach i miejscowościach położonych na południu Polski (Sudety, Karpaty i
zapadlisko przedkarpackie). Znajduje się tu ponad 70% uzdrowisk i miejscowości
z wodami leczniczymi.
Podział wód leczniczych ze względu na skład chemiczny:
- wody mineralne,
- wody kwasowęglowe i szczawy,
- wody radonowe,
- wody krzemowe,
- wody siarczkowe,
- wody jodkowe,
- wody fluorkowe,
- wody żelaziste.
Bardzo ważne jest, aby przed spożyciem wody leczniczej
zasięgnąć opinii lekarza. Ze względu na wysoką zawartość składników mineralnych
może ona silnie oddziaływać na organizm, w związku z czym osoba spożywająca
duże ilości nieodpowiedniej dla swojego organizmu wody, może sobie tylko
zaszkodzić. Oprócz kuracji pitnej wody lecznicze stosuje się w uzdrowiskach czy ośrodkach spa do kąpieli lub
inhalacji. Wspomagają one leczenie takich schorzeń jak m.in.: schorzenia dróg
oddechowych, choroby układu moczowego, zaburzenia czynności układu pokarmowego,
choroby tarczycy, depresji, otyłości, anemii. Zaleca się je także osobom po
dużym wysiłku fizycznym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz